From One Generation to the Next: Demography, Debt, and Intergenerational Justice

Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Ut id aliis narrare gestiant? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Conferam avum tuum Drusum cum C. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;

• Quae contraria sunt his, malane?
• Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
• Itaque contra est, ac dicitis;
• Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.

Eadem fortitudinis ratio reperietur. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Ubi ut eam caperet aut quando? Hoc est non dividere, sed frangere. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quid de Pythagora? Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?

• Et nunc quidem quod eam tuetur, ut de vite potissimum loquar, est id extrinsecus;
• Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
• Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
• Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Duo Reges: constructio interrete. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Quo tandem modo? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Hic nihil fuit, quod quaereremus. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Quid est enim aliud esse versutum? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Conferam avum tuum Drusum cum C. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?