Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Ut id aliis narrare gestiant? Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Conferam avum tuum Drusum cum C. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Hic nihil fuit, quod quaereremus. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus;
- Quae contraria sunt his, malane?
- Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
- Itaque contra est, ac dicitis;
- Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.