Truancy rates + absence rates in Canadian education

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Ita credo. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

• Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.
• Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
• Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Num quid tale Democritus? Que Manilium, ab iisque M. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Hic ambiguo ludimur. Non est igitur voluptas bonum. Quo minus animus a se ipse dissidens secumque discordans gustare partem ullam liquidae voluptatis et liberae potest. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur;

Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Quae cum essent dicta, discessimus. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur.

Duo Reges: constructio interrete. Sed quae tandem ista ratio est? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Eadem nunc mea adversum te oratio est. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quod quidem nobis non saepe contingit.

Qui est in parvis malis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Ego vero isti, inquam, permitto. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed ego in hoc resisto; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?